به گزارش همشهری آنلاین، زنگولهها برای گوسفندان، سگهای گله و شترها مورد استفاده قرار میگیرد. حاج میرزا علیپور، ۷۱ ساله بیشتر عمر خود را در هنر-صنعت زنگولهسازی گذرانده است. پیش از او، پدر و پدربزرگش به این کار مشغول بودهاند. او به همشهری میگوید: «پدرم زنگولهساز بود و از جوانی به این کار اشتغال داشت. من هم در کودکی با زنگولهسازی آشنا شدم. وقتی بزرگتر شدم، قصد نداشتم وارد این حرفه شوم. شغل دیگری داشتم و مدتی طول کشید تا اینکه خودم هم زنگولهساز شدم.»
او ادامه میدهد: «مغازههای زنگولهسازی در کاروانسرای سرایان قرار دارد و ما هم پروانه کسب و کار خود را از میراث فرهنگی دریافت کردیم. در گذشته آهنگر، تفنگساز، ساعتساز و... هم در این بازار فعالیت میکردند، اما الان بیشتر زنگولهسازان در این بازار کار میکنند.»
کسب و کار زنگولهسازی در گذشته رونق بیشتری داشته است. حاج میرزا علیپور در این باره میگوید: «تعداد گوسفندان و به طور کلی گلهها در گذشته زیاد بود. برای همین، زنگولهسازی هم بازار خیلی خوبی داشت. در حال حاضر به دلیل خشکسالی تعداد گوسفندان کم شده و به همین دلیل، زنگولهسازی هم رونق گذشته را ندارد. این روزها در خراسان شمالی و خراسان رضوی صنایعدستی به نام زنگوله وجود ندارد. البته مشتریهایی از مشهد داریم که از ما زنگوله میخرند و به جمهوری آذربایجان و روسیه میفروشند. زنگولهها به غیر مشهد به سبزوار، نیشابور و کاشمر هم صادر میشود.»
به گفته او، کاروانسرای سرایان تنها جایی است که زنگولههای دستساز دارد. حاج میرزا علیپور توضیح میدهد: «البته زنگولهسازی در اصفهان و قم هم وجود دارد، اما با این تفاوت که در این شهرها کارخانه زنگولهسازی وجود دارد. زنگولههای سرایان دستساز است و به همین دلیل، صدای زنگ زنگولههای سرایان با زنگولههای کارخانهای فرق میکند.»
این هنرمند ادامه میدهد: «در حال حاضر روزانه دو تا سه جفت زنگوله ساخته میشود، چون همانطور که گفتم این زنگولهها دستساز هستند و نیاز به دقت و زحمت بیشتری دارد.»
نظر شما